Не, не яны, маладыя і бесклапотныя, распачыналі на чужой тэрыторыі крывавую бойню, але многім давялося глядзець смерці ў вочы. Афганістан стаў для іх вечным болем, незагойнай ранай. Не дзеля славы і ўзнагарод, а ўпэўненыя ў тым, што дапамагаюць сяброўскаму народу, абараняюць інтарэсы Радзімы, яны прайшлі дарогамі мужнасці і гераізму. Ды толькі не кожнаму суджана было дачакацца шчаслівага дня вываду савецкіх войскаў з гэтай краіны. Вышэйшы абавязак Салдата – да канца быць верным прысязе.

Тысячы загінуўшых і пакалечаных фізічна, параненых маральна… Нягле-дзячы на розную ацэнку тых падзей, усе засвоілі адно: падобнае не павінна паўтарацца. І чым больш разумееш, што нясе гэтае страшнае слова – «вайна», тым даражэйшымі становяцца іншыя паняцці – «мір», «стабільнасць», «спакой», «згода».

Трагічныя падзеі на тэрыторыі іншых дзяржаў закранулі многіх нашых суайчыннікаў, іх сем’яў, блізкіх і сяброў. Таму дата 15 лютага з’яўляецца Днём памяці не толькі тых, хто ваяваў у Афганістане, але і ўсіх воінаў-інтэрна-цыяналістаў, якія мелі непасрэднае дачыненне да ўрэгулявання ваенных кан-фліктаў на тэрыторыях блізкага і далёкага замежжа.

а разам.